Περιγραφή
Ο Τάσος Θεοφίλου παρουσιάζει μια νουβέλα βασισμένη σε πραγματική ιστορία, γραμμένη ως αστυνομική ιστορία. Εναλλάσσει μια τεχνητή πραγματικότητα που συνήθως διαβάζουμε στις εφημερίδες ή ακούμε σε κάποιο ραδιόφωνο, με την πραγματικότητα εκείνων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε αυτό το μονόστηλο σαν πρωταγωνιστές της είδησης. Δύο ισχυρισμοί που κινούνται σε παράλληλους άξονες. Η μία είναι εκείνη που στο βιβλίο υιοθετείται από την αστυνομία και η άλλη είναι εκείνη που θα παραμένει αθέατη, εκείνου που εκ των προτέρων έχει καταδικαστεί όχι μόνο για πράγματα που έκανε, αλλά και για εκείνα που δεν έκανε.
Όπως λέει και ο ίδιος: «Υπάρχουν δύο επίπεδα αφήγησης. Ένα που γίνεται μέσα από τα αποκόμματα του Τύπου ή μέσα από αποκόμματα δικογραφιών τα οποία παρουσιάζουν το επίσημο αφήγημα, δηλαδή εκείνο της αστυνομίας, που είναι συνήθως αυτό το αφήγημα που επικυρώνεται από τα δικαστήρια. Σε αντιδιαστολή με αυτό παρουσιάζω ένα αφήγημα το οποίο έρχεται σε σύγκρουση με το επίσημο και στην πραγματικότητα το ανατρέπει.
Τα ονόματα, οι ημερομηνίες και αρκετές λεπτομέρειες είναι ένα φανταστικό πλαίσιο το οποίο έχει δημιουργήσει ο Τάσος Θεοφίλου. Το βιβλίο όμως είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και προέκυψε όταν γνώρισε έναν άνθρωπο εντός της φυλακής, ο οποίος καταδικάστηκε σε δις ισόβια, για ένα έγκλημα που όπως ισχυριζόταν, δεν είχε διαπράξει. Την ιστορία αυτή παρουσιάζει, κατακρίνοντας τις αυθαιρεσίες της αστυνομίας και του κρατικού μηχανισμού, θύμα των οποίων είχε πέσει και ο ίδιος, οδηγώντας δύο ανθρώπους πολύ εύκολα σε καταδίκη για να μπαλωθούν λάθη που ο ίδιος ο μηχανισμός δημιούργησε. Αυτή τη φορά όμως δεν παρουσιάζονται από τα μάτια του θύματος αλλά του θύτη.
To παρακάτω είναι από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Στο τέλος πάντα όλα συνδέονται, σαν να διαδραματίζεται η ζωή μέσα σε σελίδες αστυνομικού μυθιστορήματος. Είναι ίσως η αστυνομική έρευνα, τα λάθη, οι εμμονές και οι ανομολόγητοι σχεδιασμοί όσων τη διεξάγουν. Είναι τα προσωπικά τους κίνητρα και οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί ανάμεσά τους, που τελικά κάνουν τις υποθέσεις να συνδέονται. Είναι και ο Ποινικός Κώδικας που δημιουργεί το πεδίο εντός του οποίου οι συνδέσεις μοιάζουν σαν να ήταν εκεί από πάντα. Είναι η ποινική καταστολή που κατασκευάζει την κοινότητα. Που επιβάλλει την ψευδή συνείδηση ως καθολική πραγματικότητα. Είναι η αστυνομική έρευνα μέσα από τα ματογυάλια της καταστολής που συνδέει ασύνδετες καταστάσεις και σχεδιάζει σκαριφήματα με δίκτυα και κόμβους. Είναι η αστυνομική έρευνα ο συνδετικός ιστός μιας τεχνητής πραγματικότητας.
