Ελληνιδες σε Ναζιστικα στρατοπεδα

8.00

Στις 25 Μάη του 1944, οι Ναζί πήραν από το Χαϊδάρι 61 γυναίκες και 850 άντρες, τους φόρτωσαν σε φορτηγά και τους έστειλαν στο στρατόπεδο του Ράβενσμπουργκ και από εκεί στο Μπούχενβαλντ.

Μία από τις κρατούμενες του Χαϊδαρίου, που είχε επιζήσει, η γιατρός Μαρία Τσισκάκη – Γαλιατσάτου, που εξορίστηκε σε Χίο, Τρίκερι και Μακρόνησο, αλλά και στα Γιούρα (με τη χούντα), έγραψε αυτό το βιβλίο για τον αγώνα, που έδωσαν οι γυναίκες στα ναζιστικά κολαστήρια.

2 σε απόθεμα

Κατηγορία:

Περιγραφή

Στις 25 Μάη του 1944, οι Ναζί πήραν από το Χαϊδάρι 61 γυναίκες και 850 άντρες, τους φόρτωσαν σε φορτηγά και τους έστειλαν στο στρατόπεδο του Ράβενσμπουργκ και από εκεί στο Μπούχενβαλντ. Οι γυναίκες, με κίνδυνο της ζωής τους, σαμποτάρανε τη δουλειά στο εργοστάσιο καλυκοποιίας, όπου δούλευαν και έβγαζαν σκάρτα τα φονικά «εργαλεία». Μέσα στο κρύο και την παγωνιά επιζούσαν – με μια άθλια διατροφή – ενώ σ’ όλες είχε γίνει τεχνητή διακοπή της περιόδου. Αυτό είχε σαν συνέπεια τη στείρωση του 40% των νέων γυναικών, που ήταν οι περισσότερες ηλικίας 18-22 χρόνων.

Μία από τις κρατούμενες του Χαϊδαρίου, που είχε επιζήσει, η γιατρός Μαρία Τσισκάκη – Γαλιατσάτου, που εξορίστηκε σε Χίο, Τρίκερι και Μακρόνησο, αλλά και στα Γιούρα (με τη χούντα), έγραψε αυτό το βιβλίο για τον αγώνα, που έδωσαν οι γυναίκες στα ναζιστικά κολαστήρια.

“Μας πήραν οι Γερμανοί (61 γυναίκες από το Χαϊδάρι και 850 άντρες) στις 25 του Μάη 1944. Μας έβαλαν σε φορτηγά βαγόνια με αμπαρωμένες πόρτες. Έξω από τη Θεσσαλονίκη πήραμε 250 κρατούμενους από το Στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Βαϊμάρη. Χώρισαν τα δυο γυναικεία βαγόνια από το συρμό. Αυτό το εφιαλτικό ταξίδι κράτησε 14 μέρες, και φθάσαμε βορειοανατολικά του Βερολίνου στο στρατόπεδο-κάτεργο Ράβενσμπρουκ. Εκεί μας πήραν ρούχα, παπούτσια, βέρες και μας έντυσαν με το ριγέ ρούχο του κατάδικου, με νούμερο στο μανίκι. Κι από κει και πέρα για τους Γερμανούς είμαστε ένα νούμερο…”

(Από τον πρόλογο της Ευγενίας Λαμπρινού)

Με το βιβλίο μου αυτό θέλω να προβληματίσω τους νέους της μεταπολεμικής γενιάς, στους οποίους και το αφιερώνω, ώστε ν’ αγωνιστούν για να μην ξαναδοκιμάσει η ανθρωπότητα αυτή τη φοβερή εμπειρία”. (ΜΑΡΙΑ ΤΣΙΣΚΑΚΗ-ΓΑΛΙΑΤΣΑΤΟΥ)

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)