Περιγραφή
Το βιβλίο Λαϊκός Πόλεμος- Λαϊκός Στρατός αποτελεί μια συλλογή κειμένων, ομιλιών και άρθρων, ένα πρωτόλειο αλλά και κατατοπιστικό δείγμα της πολιτικής και στρατιωτικής αντίληψης του στρατηγού Βο Νγκουγιέν Γκιάπ.
Τοποθετημένο ιστορικά την περίοδο 1945-1954, άπτεται της πρώτης φάσης του επαναστατικού πολέμου του λαού του Βιετνάμ απέναντι στον Γιαπωνέζικο, Γαλλικό και Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Το ίδιο το βιβλίο αφενός φέρνει στο σήμερα το πνεύμα ενός ηγέτη της Βιετναμέζικης Αντίστασης και αφετέρου είναι αφιερωμένο – σαν μια ελάχιστη ένδειξη τιμής – στον Έλληνα αντάρτη πολεμιστή που αγωνίστηκε στο πλευρό του, τον Κώστα Σαραντίδη, ο οποίος χαιρετίζει την συγκεκριμένη έκδοση στις πρώτες σελίδες του βιβλίου.
«…Η χώρα μας ήταν αποικιακή και ημιφεουδαρχική. Οι δύο βασικές αντιθέσεις στην κοινωνία μας ήταν αυτές ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό και το έθνος και η αντίθεση μεταξύ των ντόπιων φεουδαρχών τσιφλικάδων και του λαού μας, ειδικά των χωρικών από αυτές τις δύο αντιθέσεις, αυτή μεταξύ του ιμπεριαλισμού και του έθνους έπρεπε να θεωρηθεί ως η πιο ουσιώδης…»
«… Το Κόμμα μας πάντοτε έδινε σημασία στο θέμα της αλληλεγγύης μεταξύ του στρατού μας και του λαού μας και των αντίστοιχων των αδελφών χωρών, όσο και των ειρηνικών λαών ολόκληρου του κόσμου. Το Κόμμα μας δεν διαπαιδαγώγησε τον στρατό μας μόνο στο γνήσιο πατριωτισμό, αλλά και στον προλεταριακό διεθνισμό διεξοδικά. Οι μονάδες, πρόγονοι του στρατού κάποτε πάλεψαν υπό τα συνθήματα «εθνική απελευθέρωση», «υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης»…»
«…Ο Βιετναμέζικος στρατός είναι πράγματι ένας εθνικός στρατός … Ο στρατός μας είναι ένας δημοκρατικός στρατός … Ο στρατός μας είναι ένας στρατός του λαού … Ο Λαϊκός Στρατός του Βιετνάμ δημιουργήθηκε από το Κόμμα, το οποίο ασταμάτητα τον εκπαιδεύει και τον διαπαιδαγωγεί…»
«…η Σημαία του στρατού μας, είναι η σημαία της θέλησης για νίκη με κάθε θυσία…».
«…ορκίζομαι. Να σέβομαι τον λαό, να βοηθώ τον λαό, να υπερασπίζομαι τον λαό…» (το ένατο σημείο από τον όρκο του μαχητή του Λαϊκού Στρατού του Βιετνάμ)
Ντοκ λαπ = Ανεξαρτησία, το πιο διαδεδομένο σύνθημα στο Βιετνάμ, οι Βιετναμέζοι λέγανε και λένε ακόμα Ντοκ λαπ αντί για χαιρετισμό.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
