Μνήμη Θανάτου

12.00

Στην τρίτη της ποιητική συλλογή η Μαρία Πασχαλίδου παρουσιάζει τις απόψεις της για τον κόσμο, τον έρωτα και το θάνατο. Παρά τη ρητή αναφορά του στον τίτλο, ο θάνατος υπάρχει σαν νεφέλωμα στην γραφή, όπως άλλωστε και στη ζωή, χωρίς να αναγνωρίζεται κυρίαρχα στη γραφή της. Περιγράφονται έντονα συναισθήματα, ξεσκονίζεται η ταυτότητα τους και σχολιάζεται ποιητικά η ομορφιά τους.

2 σε απόθεμα

Κατηγορία: Ετικέτα:

Περιγραφή

H ζωή μου,

βασίζεται σε αληθινή ιστορία…

…..

Αναζητώντας τη ζωή,

πορεύομαι αμετάκλητα

στο θάνατο…

Στην τρίτη της ποιητική συλλογή η Μαρία Πασχαλίδου παρουσιάζει τις απόψεις της για τον κόσμο, τον έρωτα και το θάνατο. Παρά τη ρητή αναφορά του στον τίτλο, ο θάνατος υπάρχει σαν νεφέλωμα στην γραφή, όπως άλλωστε και στη ζωή, χωρίς να αναγνωρίζεται κυρίαρχα στη γραφή της. Περιγράφονται έντονα συναισθήματα, ξεσκονίζεται η ταυτότητα τους και σχολιάζεται ποιητικά η ομορφιά τους.

Η Μαρία διευκρινίζει πως δεν είναι με τους νικητές. Προτιμάει τα υπόγεια και αθέατα σκηνικά της κοινωνίας, που η ανάγκη τα κάνει να τραγουδούν, όσοι οι πολλοί φθείρονται από την άσκοπη υπερσυγκέντρωση της ύλης. Τα ωραιότερα ποιήματα λέει γράφονται «όταν ο λυγμός τρυπώσει στην καρδιά».

Συνοψίζει την ποιητική της δημιουργία γι αυτό το βιβλίο: «Επέλεξα την ποίηση για να σωθώ από τον κόσμο».

(Αποσπάσματα από τον πρόλογο του συγγραφέα Νίκου Τακόλα)

Εκδόσεις Γερμανός